klas 5 verwerkingsopdracht romantiek

Verwerkingsopdracht bij romantiek

De romantiek is een stroming in de literatuur. Deze stroming is eind achtiende eeuw ontstaan. In de literatuur uit de romantiek wordt de nadruk vooral gelegd op het gevoel. Schrijvers uit de romantiek zijn vaak pessimisten en niet gelukkig met de tijd en de plaats waarin ze leven. Daarom vluchtten ze graag uit de realiteit in de natuur of zelfs de dood.

In zijn studententijd was Nicolaas Beets, beter bekend onder zijn pseudoniem Hildebrand, een romantische schrijver. In zijn studententijd schreef Beets meerdere dichtbundels en camera obscura. Camera obscura kwam voor het eerst uit in 1840. In datzelfde jaar maakte Nicolaas Beets openbaar dat zijn studententijd, en daardoor ook zijn werk uit deze tijd, een zwarte tijd was. Daarom zou hij zich nu niet meer zo intensief met met de literatuur bezig houden.

Toch kon hij de literatuur niet voorgoed afzweren. Beets bleef spreuken produceren, daarnaast bleef hij ook sleutelen aan zijn camera obscura. Bij elke nieuwe druk voegde hij nieuwe verhalen toe. De eerste druk van dit bekende boek bevatten onder andere 'Een ongenaam mensch in den Haarlemmerhout' en 'De familie Stastok'.

Een kenmerk van de romantiek is de grote rol van de natuur. In de romantiek werd de natuur gezien als iets dat volmaaktheid kon brengen. Het was dan ook een terugkerend onderwerp in de boeken en gedichten uit de romantiek.

In 'Een ongenaam mensch in den Haarlemmerhout' uit camera obscura komt de natuur vaak voor. Hildebrand en zijn studievriend Boerhave waren van plan een wandeling te maken in een bos. Als Hildebrand een bloem ziet dan beschrijft hij deze bloem ook.

In 'De familie Stastok' is de rol van de natuur veel kleiner. Alleen als het hele gezelschap gaat roeien ziet Amelie vergeet-me-nietjes en wil ze die plukken.

Een ander kenmerk van de romantiek is het accent op het gevoelsleven. Beide verhalen zijn geschreven vanuit Hildebrand. Hierdoor kun je zijn gevoelens en zijn mening over iets goed meekrijgen. Deze gevoelens worden constant omschreven. Zoals in het volgende stuk uit 'Een ongenaam mensch in den Haarlemmerhout'. Hildebrand heeft het hier over zijn neef Nurks. Hij mag zijn neef niet erg en voelt zich ongemakelijk bij hem. Toch weet hij zelf niet goed waardoor dat komt. In de volgende scène omschrijft hij een situatie waarin Hildebrand zich ongemakelijk voelt door Nurks.

Maar er was iets in hem – ik weet het niet – dat maakte dat ik met hem niet op mijn gemak was; iets lastigs, iets impertinents, in één woord iets volmaakt onaangenaams.

Ik zou, om iets te noemen, een nieuwe hoed gekocht hebben; geen buitensporig fatsoen (geen nationale bijvoorbeeld) geen te hoge of te platte bol; geen te brede of te smalle rand; een hoed, goed om af te nemen voor een verstandig man en op het hoofd te houden voor een gek, doch stellig een hoed om niets van te zeggen. Toch kon ik bijna overtuigd zijn, dat mijn beminnelijke neef Nurks, de eerst maal dat hij er mij mee zag, met de hatelijkste glimlach van de wereld en met een soort van ontevreden verbaasdheid zeggen zou: 'Wat een weergase gekke hoed heb jij op.' – Nu is het onbegrijpelijk moeielijk – schoon ik gaarne beken, dat de een zich daar handiger in gedraagt dan de ander, en ik niet een van de gauwsten ben – nu is het onbegrijpelijk moeielijk, onder een dergelijke critische verklaring omtrent uw hoed, een tamelijk figuur te blijven maken.

Het afzetten tegen het gewone leven komt ook terug in beide verhalen van camera obscura. Vooral in 'De familie Stastok' kun je aan de toon van Hildebrand merken dat hij het allemaal erg burgerlijk vindt. Het borreltje om twee uur, het zitten voor een open haard die niet brand etcetera. Doordat de schrijver het allemaal zo uitgebreid beschrijft heb ik eruit opgemaakt dat hij het allemaal erg burgerlijk vindt. Ook in 'Een ongenaam mensch in den Haarlemmerhout' lees je zo een beschrijving van burgerlijkheid terug, bijvoorbeeld in de wandeling die groepen mensen op zondag maken.

De verhalen van Hildebrand zijn zeer beschrijvend. Hij schrijft op, wat hij ziet. Op de achterkant van het boek staat dat het boek over de familie-doorsnee-anno-1840 gaat. Daardoor komt het boek realistisch over. En zou je, op basis van dit argument, het boek in een andere stroming kunnen plaatsen, het realisme.

Ik denk dat het boek wel thuis hoort in de romantiek. Zowel de natuur als de gevoelens spelen een grote rol in beide verhalen uit camera obscura. Het afzetten tegen het gewone leven komt er wel in voor, maar is niet heel duidelijk te herkennen. Je moest hier meer naar zoeken. Dit kwam, omdat Hildebrand niet letterlijk zegt dat hij niet van het burgerlijk leven houdt. Hij beschrijft dit heel erg, waardoor je een bepaalde toon en minachting herkent. Het boek komt uit 1840 en is in ouderwets taalgebruik geschreven. Dit maakt het lezen lastig en zorgde ervoor dat ik er moeilijk doorheen kwam.

Bronnen

• http://kunst-en-cultuur.infonu.nl/taal/53517-literatuur-verlichting-romantiek-en-realisme.htmlhttp://www.letterkundigmuseum.nl/Default.aspx?tabid=92&BiographyID=13&BiographyName=NicolaasBeets&Mode=BiographyDetails
• http://www.literatuurgeschiedenis.nl/lg/19de/auteurs/lg19017.html

klas 5 verwerkingsopdracht verlichting

Verwerkingsopdracht bij verlichting

De verlichting is een stroming in de literatuur, die in Europa begint in de 17e en 18e eeuw. De stroming is progressief en zet zich af tegen de kerk en autoriteiten. De verlichters proberen de wereld te ontdekken en ze denken ook dat ze alles van de wereld kunnen weten. Zij denken dat als je het wil, alles kan. In 1778 kwam de dichtbundel Kleine gedigten voor kinderen van Hiëronymus van Alphen (1746-1803) uit. Hiëronymus van Alphen heeft 66 gedichten voor kinderen geschreven. Zijn gedichten uit Kleine gedigten voor kinderen zijn representatief voor zijn tijd: de verlichting.
Een kenmerk van literatuur uit de verlichting zijn didactische teksten. De gedichten van Van Alphen zijn didactisch voor kinderen en hun ouders. Zo leren kinderen bijvoorbeeld hoe je andere mensen moet troosten (het medelijden), dat je de waarheid moet spreken (het gebroken glas) etcetera. Hun ouders leren dat ze hun kinderen moeten belonen als je goed geleerd hebben (de perzik), maar ook dat ze hun kinderen soms wel moeten straffen om hun te stimuleren om te leren (de drijftol).
In de verlichting dachten de mensen ook dat ze uiteindelijk alles van de wereld zouden kunnen begrijpen, zolang ze maar wilden. Deze gedachten laat Hiëronymus van Alphen ook terugkomen in zijn gedichten. Hiëronymus wilde dat kinderen gingen lezen en leren. Door te leren en te lezen deed je nieuwe kennis op. Een goed voorbeeld hiervan is het gedicht de naarstigheid.



De naarstigheid
Des morgens lang te slapen,
Te geeuwen en te gapen,
Saat lelijk voor een kind.
Die altoos veel moet snappen,
En zotte taal wil klappen,
Ziet zelden zig bemind.



Zou ik mijn tijd besteden
Aan duizend nietigheden?
'k Heb daar geen voordeel van.
Mijn lessen wil ik leeren,
Mijn meesters zal ik eeren,
Dan worde ik haast een man.

Wat ook goed naar voren komt in de gedichten van Van Alphen is zijn kijk op kinderen. Hij denkt dat kinderen een tabula rasa zijn, een onbeschreven blad. Deze gedachte werd door Jhon Locke in de verlichting geïntroduceerd. Deze ging er vanuit dat een mens gevormd wordt door de omgeving. Bij de geboorte heeft een kind nog geen enkele karaktereigenschap. Zolang het kind een goed voorbeeld heeft en een goede omgeving zal het een goed kind worden.

Bij Van Alphen komt dit gedachtegoed goed naar voren in zijn gedicht het goede voorbeeld. Het gedicht gaat over twee ouders die elkaar liefhebben. Hun kind kijkt hierna en wil net zoals zijn ouders worden. Dit zegt hij ook tegen zijn broertjes en zusje.

Liefste zusje, liefste broertjes
o het strekt ons tot verwijt,
Dat wij dikwijls zo krakkeelen;
ach gij weet niet hoe 't mij spijt.



Komt, mijn liefjes, laat ons leven
tot elkanders nut en vreugd!
Laat ons pogen na te volgen
vaders liefde en moeders deugd.

Zolang het kind het goede voorbeeld krijgt, zou hij uiteindelijk zelf ook goed worden.

De gedichten van Van Alphen zijn niet tegen de kerk. Van Alphen schrijft juist dat kinderen God moeten gehoorzamen en dat ze tot God moeten bidden. Als ze dat doen, verhoord God misschien hun gebeden. In het volgende gedicht het verhoorde gebed heeft Pietje voor zijn zusje gebeden, omdat ze ziek is. In het gedicht het verhoorde gebed heeft God zijn gebed verhoord, zijn zusje is weer beter.

Het verhoorde gebed

Mijn zusjen is gezond. God hoorde mijn gebed!

En heeft tot onze vreugd mijn zusje lief gered.

Wat zal mijn dankbaar hart dien goeden God vergelden?

Zo groot een God wil die gedankt zijn van een kind?

Ja! Vader zegt, dat God daar in behagen vindt,

Dies zal ik zijnen lof, al ben ik jong, vermelden.

Mijn conclusie is dat Kleine gedigten voor kinderen van Hiëronymus van Alphen representatief is voor de verlichting. Het is opvoedkundig en didactisch voor zowel kinderen als hun ouders. Hun ouders konden van de gedichten leren. Ze leerden hoe ze hun kinderen aan het leren konden krijgen. De kinderen konden ook hun lering trekken uit de gedichten, namelijk dat ze moesten leren.

De gedichten uit de dichtbundel, Kleine gedigten voor kinderen, zijn leuk om te lezen. Het woordgebruik is niet onbegrijpelijk en de meeste zijn na één keer lezen goed te begrijpen, andere moet je twee keer lezen om te begrijpen. Maar de kern en de wijsheid kun je goed uit elk gedich halen.

Bronnen

• http://nl.wikipedia.org/wiki/Hieronymus_van_Alphen
• http://www.humanistischecanon.nl/verlichting

Klas 4 Leesverslag Op klaarlichte dag - Van der Vlugt

Algemene informatie

Auteur, titel: Simone van der Vlugt, op klaarlichte dag.

Plaats van uitgave, jaar van uitgave, druk(jaar van eerste uitgave): Amsterdam, 2010, 2010
Aantal pagina's: 277
Genre:literaire thriller.

Samenvatting

Dagmar is al jong haar moeder en broertje verloren, ze zijn aangereden en hebben het niet overleefd. Ze groeide alleen op met haar vader die haar sloeg als ze ook maar iets verkeerd deed. Wel had ze nog een zus Cecile, die toen ze oud genoeg was het huis uit ging en bijna niks van zich liet horen. Op latere leeftijd ontmoet ze Vincent, wie haar een aardige jongen lijkt. Hij vangt haar op en ze gaan samenwonen. Haar vader heeft nog lang geprobeerd Dagmar terug te krijgen maar hij werd in elkaar geslagen in een steegje en overleed.

Dagmar heeft al snel door dat Vincent niet zo aardig is als hij lijkt. Hij zit in het criminele wereldje waar ze langzaam in meegezogen wordt. Vincent slaat haar ook. Hij laat haar haar naam veranderen in Nathalie. Zo moet ze haar verdere leven door. Nathalie steelt de baby van degene die haar moeder en broertje heeft aangereden, dat wordt later in het boek bekend. Ze noemt het kind Robbie terwijl het eigenlijk een meisje is. Als Nathalie merkt dat Vincent het kind iets wil aandoen slaat ze hem neer en gaat ervan door met zijn kapitaal aan zwart geld.

Ze vlucht eerst naar Kristien, een vriendin van vroeger, maar ze mag er niet onderduiken. Wat Nathalie niet door heeft is dat Vincent nog leeft en haar achterna gaat. Later in een hotel in Duitsland leest ze een kranten bericht waarin staat dat Kristien en haar partner zijn doodgeschoten. Daardoor weet Nathalie dat Vincent nog in leven is. Vincent had nooit kunnen weten dat ze daar heen vluchtte dus bedenkt ze dat hij wel een zendertje ergens heeft neergelegd waarmee hij haar kan volgen. Ze doorzoekt alles maar vindt niks. Ze vlucht door naar Italië waar haar vader haar en haar zus een vakantiehuisje heeft nagelaten.

Maar als ze door de Gotthard tunnel rijd gebeurt er een ongeluk waardoor er een flinke explosie ontstaat. Gelukkig heeft ze op tijd naar de uitgang kunnen rennen en aan een grote rook wolk kunnen ontsnappen. Ze overleeft het en leent een auto. Ze rijd door naar Italië waar ze helaas Cecile en haar man Edwin aan treft. Ze mag daar logeren, maar als het nacht wordt schrikt Nathalie wakker. Ze hoorde iets en dat blijkt Vincent te zijn. Nathalie weet te ontsnappen maar Cecile wordt neergestoken en Edwin wordt neergeschoten. Ze overleven het beiden wel maar Edwin maar op het nippertje. Nathalie ontsnapt met haar auto maar Vincent komt haar achterna. Na lange tijd weet ze hem af te schudden.

Als ze naar het graf van Kristien gaat ontmoet ze Julia die bij de recherche werkt. Toevallig verhuurt haar oma kamers en kan ze er daar een van huren. Lang wil ze daar niet blijven en duwt daarna per ongeluk oma van de trap af. Aan de ene kant komt dat haar wel goed uit dan kan ze net doen alsof Vincent dat gedaan heeft.

Ze gaat naar een boerderij in Brabant, daar was ze wel vaker met Vincent. Maar als ze daar aankomt is Nico daar ook, een vriend van Vincent. Vincent heeft Nico de opdracht gegeven om Nathalie te vermoorden als ze daar heen ging. Slim weet Nathalie hem te vermoorden en dan heeft ze het rijk weer alleen met Robbie. Ze gaat naar het winkelcentrum waar ze Ilse ziet, degene die haar moeder en broertje aanreed. Ze laat Robbie in de auto zitten en gaat naar Ilse toe. Ze praten wat en Nathalie wil Robbie die eigenlijk Luna heet teruggeven, maar dan moet ze beloven niet de politie in te schakelen. Natuurlijk doet ze dat wel en Nathalie ziet dat.
Ze vlucht weer met Robbie naar de boerderij. Ondertussen is Vincent opgepakt wegens huisvrede breuk en illegaal wapenbezit. Hij had ingebroken in het huis van oma om te kijken of Nathalie daar is.

De boerderij wordt even later omsingeld door politie en Nathalie steekt het huis in de brand. Onder het huis is een tunnel waardoor ze kan vluchten. Robbie laat ze op een plek achter waar het kind snel gevonden wordt. Een paar jaar later is ze nog steeds niet opgepakt en woont ze in Portugal met haar zoon van Vincent.¹

Recensie

Overdag gevlugt

Op klaarlichte dag Simone van der Vlugt.

Renée Overbeek, 2011

Op klaarlichte dag is de zesde thriller van Simone van der Vlugt. Van der Vlugt heeft al meerdere boeken geschreven, zowel voor volwassenen als voor de jeugd. Dit boek heeft de NS Publieksprijs gewonnen en was de best verkochte Nederlandstalige thriller van 2010. Van het boek werden 180.000 exemplaren verkocht. Ook is op klaarlichte dag verkozen tot “Beste thriller van het Jaar”. Ik verwachtte dat het boek erg spannend was, omdat het een literaire thriller is. Ook heeft het boek de NS Publieksprijs gewonnen. Dus het boek zal, denk ik, makkelijk te lezen zijn.

Op klaarlichte dag gaat over Nathalie, die samen met haar zoontje gevlucht is voor haar gewelddadige ex-vriend, Vincent. Na de zoveelste woede uitbarsting van hem heeft Nathalie hem bewusteloos geslagen en ze slaat op de vlucht. Wat Nathalie niet weet is dat ze een zendertje bij zich draagt, waarmee Vincent haar gaat volgen. Ook rechercheur Julia Vriens is een hoofdpersoon, zij kent Natalie en Vincent niet, maar onderzoekt de moord op Nathalies beste vriendin. Een toevallige ontmoeting tussen Nathalie en Julia zorgt voor onverwachte wendingen en ontdekkingen in het verhaal.

Hoewel het een makkelijk boek is om te lezen en het vooral aan het einde erg spannend is, viel het mij tegen. De verhaallijn is te ver gezocht en er gebeuren net iets teveel spannende gebeurtenissen. Daardoor wordt het verhaal onrealistisch. Ook hebben de personages in het verhaal maar één kant. Zo is Vincent bijvoorbeeld alleen maar slecht. Alleen van Nathalie worden er meerdere kanten beschreven. Het verhaal was interessanter geweest als er ook van Vincent en Julia goede en slechte eigenschappen genoemd waren.

Net als andere boeken van Van der Vlugt is het boek vlot geschreven en leest het daarom makkelijk weg. Maar net als bij Schaduwzuster (boek van Van der Vlugt) waren ook bij Op klaarlichte dag sommige gebeurtenissen te vergezocht. Verwacht dus niet teveel van het boek, wat je wel snel doet, omdat het de NS Publieksprijs heeft gewonnen. Het boek is te onrealistisch en hoewel het plot onverwachte wendingen heeft, valt het boek in zijn totaliteit tegen.

Titel: Op klaarlichte dag
Auteur: Simone van der Vlugt
Uitgeverij: Anthos
Jaar en plaats van uitgave: 2010, Amsterdam
Prijs: €19,95
ISBN-nummer: 9789041415325 (paperback)

Bronnen

¹http://www.scholieren.com/boekverslagen/33949

Klas 4 Leesverslag Een schitterend gebrek - Japin

Algemene informatie

Auteur, titel:Arthur Japin, een schitterend gebrek.

Plaats van uitgave, jaar van uitgave, druk (jaar van eersteuitgave): Amsterdam, 2011, 2003.
Aantal pagina's: 235
Genre: historische roman.

Samenvatting

Lucia woont als klein meisje op een groot landgoed, waar haar ouders werken als bediendes voor een gravin.
Op een dag komt Giacomo met zijn familie logeren, in verband met een bruiloft die binnenkort plaats zal vinden. Lucia wordt de bediende van Giacomo. Ze zijn ongeveer even oud en het lijkt Lucia leuk om vriendjes met hem te worden. Hierdoor ontstaat een heftige liefde tussen de twee. Giacomo moet op den duur terug naar Venetie, maar belooft Lucia over een jaar terug te komen om dan met haar te trouwen. In de tussentijd zal Lucia zich ontplooien tot een ware ‘madame’. Ze krijgt een leermeester en leert binnen de kortste keren lezen en schrijven en haar wordt bijgebracht hoe ze zich moet gedragen in een sjiek gezelschap.
Op een dag gebeurt er iets ergs. Er worden pokken geconstateerd bij Monsieur de Pompignac, Lucia’s leermeester. Hij wordt naar een oud schuurtje ver in het landschap gebracht waar niemand durft te komen, behalve Lucia. Wanneer Monsieur de Pompignac overlijdt beseft Lucia dat ze nu zelf verder zal moeten. Ze trekt haar mooiste jurk en schoenen aan en presenteert zich aan de gravin. Die kan haar ogen niet geloven. Maar dan schrikt ze weg. Lucia blijkt een blaar op haar wang te hebben, een begin van de pokken. Ook zij wordt naar het schuurtje gebracht en daar door haar ouders verzorgd. Ze dwingt hen haar vast te binden aan het bed, zodat zij op geen enkele manier kan krabben. Door haar jonge leeftijd overleeft Lucia de pokken, maar ze zit wel voorgoed onder de littekens. Ze besluit dat ze hierom niet met Giacomo kan trouwen, want dan zal ze zijn toekomst verpesten. Daarom laat ze haar moeder een bericht doorgeven dat zij vertrokken is. Om het verhaal geloofwaardig te houden, vertrekt Lucia werkelijk naar Venetie. Daar verandert ze haar naam in Galathée de Pompignac. Die nieuwe naam is dezelfde als de naam die haar leermeester voor haar verzonnen had wanneer ze naar het eerste feest zouden gaan. Hij zou haar dan voorstellen als zijn nichtje. In Venetie raakt ze van het ene baantje in het andere verzeild. Uiteindelijk komt ze, jaren later, in Amsterdam terecht, waar ze als prostituee aan het werk gaat. Daar wordt ze bekend als de mysterieuze prostituee, omdat zij een sluier draagt..Via een van haar vaste klanten komt Lucia haar jeugdliefde Giacomo weer opnieuw tegen. Hij weet alleen niet met wie hij werkelijk te maken heeft. Ze sluiten een weddenschap over liefde. Giacomo heeft inmiddels zijn naam veranderd en heet nu Monsieur de Seingalt, beweert dat hij nog nooit een vrouwenhart bezeerd heeft, maar Lucia is van mening dat hij wel degelijk een keer een hart gebroken zal hebben. Giacomo stelt voor haar zelf te laten ervaren hoe hij met een vrouw omgaat. Pas dan zal zij mogen oordelen. Langzaam maar zeker laat Galathée steeds meer los over Lucia en ze biedt hem op een gegeven moment schriftelijk een voorstel aan om haar te ontmoeten. Zij is meestal te vinden in een van de Amsterdamse cafés, rond acht uur ‘s avonds. Daar ontmoet Monsieur de Seingalt Lucia. Hij schrikt en meent dat zij totaal geruïneerd is. Zo gaan Lucia en Giacomo uit elkaar, maar, zij blijkt wel zwanger van hem. Haar vaste klant Jamieson heeft Lucia met littekens gezien en zegt haar te respecteren zoals ze is. Ze vertrekt naar New York, naar hem dus, en samen stichten ze een gezin. Aan de relatie Giacomo-Lucia is voorgoed een einde gekomen. ¹

Verwachtingen

De meesten die het boek gelezen hadden en die ik erover sprak zeiden dat een schitterend gebrek een mooi boek was. Daardoor was ik nieuwsgierig geworden en wilde ik het boek ook lezen. Door de vele aanbevelingen had ik hoge verwachtingen van het boek. Ik had verwacht dat het boek me direct zou pakken en dat ik het in een adem uit zou lezen.

Thematiek

thema

Het thema van een schitterend gebrek is liefde. Het hele boek draait om de liefde tussen Lucia en Casanova. Japin laat in het boek zien dat liefde niet altijd mooi is, dat het ook zijn rauwe kant heeft. Lucia heeft Casanova opgegeven, omdat ze verminkt was en dat zou Casanova's carriere breken. Zij verliet haar liefde uit liefde.

Motieven:

• uiterlijk. Het uiterlijk is een terugkerend motief in dit boek. In het begin van het boek is lucia een mooi meisje. Dan krijgt ze de pokken. Ze besluit om Giacomo te verlaten, omdat ze denkt dat haar uiterlijk zijn carriere in de weg staat. Lucia's uiterlijk bepaalt ook haar loopbaan in Amsterdam. Ze begint in de prostitutie bij de haven, er komen verschillende mannen en ze wordt niet goed behandelt. Als Lucia besluit om gemaskerd door het leven te gaan, wordt ze meer gewaardeerd door mannen en uiteindelijk heeft ze alleen nog maar vaste klanten.
• strijd tussen verstand en gevoel. Als lucia hevige pijn heeft door haar pokken besluit ze haar gevoel uit te schakelen en te vertrouwen op haar verstand. Vanaf dat moment maakt ze keuzes met haar verstadnd. Dan komt ze Zelide tegen. Zij vertelt Lucia dat als je moeilijke keuzes moet maken, je gevoel uiteindelijk het juiste ingeeft.
• Sluier. Lucia's sluier beschermt haar, ze ziet de wereld wat minder scherp en het wordt haar handelsmerk. Zo komt de sluier telkens weer terug in het verhaal, met elke keer een andere betekenis.

Beoordeling

Schrijfstijl

Toen ik net begon met lezen vond ik Japins schrijfstijl erg mooi. Zijn zinnen waren begrijpelijk, maar niet in kinderlijke taal opgeschreven. Maar hoe verder ik in het boek kwam, hoe langdradiger ik het vond worden. De schrijfstijl ging me vervelen, ik moest mezelf er toe zetten om verder te lezen. Een voorbeeld hiervan is het stuk dat Lucia met Zélide in een ruïne in Italië is.

Naarmate mijn ogen wenden aan de duisternis, werd steeds meer zichtbaar van de pracht waartussen wij ons bevonden. Eerst doemden twee ruiterstandbeelden op in het diffuse licht dat hoog boven ons binnenviel door een kleine stervormige opening in het koepeldak, dat zich verder nog geheel onder de grond bevond. Toen ontdekte ik de ingewikkelde patronen in de marmeren vloer die in diverse kleuren waren ingelegd. De flikkering van gulden figuren in het mozaïek langs de wanden, en in het midden van de immense zaal een porfieren bassin, manshoog, waarin een plas water stond, diep genoeg om in te baden, de aarde broeide. De lucht hing zwaar onder de gewelven. Onze katoenen kleren kleefden aan ons lichaam. Ik bette mijn gezicht en borst, waste mijn polsen en mijn enkels en besprenkelde mijn haren met het koele vocht. Daarna deed ik bij mijn meesteres hetzelfde tot zij door de verfrissing uit haar gedachten werd gewekt, ook haar blouse losknoopte en zich over het bassin boog om zelf haar oksels en bovenlijf te baden. Haar rode haren vlamden af en toe wat op door de speling van een lichtstraal op het water.

(bladzijde 121)

inhoud

Tijd: Het verhaal speelt zich af in 1758 in Amsterdam. In het eerste en tweede deel, zijn er flashbacks naar vroeger, toen Lucia nog jonger was. De flashbacks zijn in chronologische volgorde. In het derde deel gaat het verhaal gewoon verder in Amsterdam zonder flashbacks.

Vertelperspectief: Het verhaal wordt verteld door Lucia. Alles wat Lucia verteld heeft ze al meegemaakt. Haar kindertijd, haar tijd bij Zélide en haar tijd in Amsterdam. Dat wordt duidelijk op de laatste bladzijde van het boek, als Lucia tegen haar nog niet geboren kind praat.

Eindoordeel

Ik hoor denk ik bij een van de weinigen die ''een schitterend gebrek'' niet het mooiste boek ooit vond. Ik had er ook hoge verwachtingen van, misschien wel te hoog.

Ik denk dat ik het boek te lang vond. In het begin vond ik alles prachtig: het taalgebruik en het verhaal. Het taalgebruik was goed te volgen en las vlot weg. Naarmate ik verder kwam, veranderde dat. Ik kreeg meer moeite met het lezen van de zinnen en soms moest ik ze een paar keer overlezen voor ik ze goed begreep. Dat werd vermoeiend. Ik kreeg daardoor ook steeds minder zin om door te lezen.

Daarnaast vond ik de filosofische stukken mooi in het begin, maar later vond ik ze irritant worden. Het waren te veel mooie en wijze gedachten. Dat ging vervelen en werd voorspelbaar.

Het verhaal vond ik mooi, maar ik vond het ook langdradig . Met name deel drie,daarin wordt naar mijn idee te lang toegewerkt naar de eindscène, de scène waarin de ontmoeting tussen Casanova en Lucia in het café plaats vindt. Er worden veel gesprekken uitvoerig en gedetailleerd beschreven, zo ook het volgende gesprek waarin Seingalt en Galathée aan het eten zijn.

Omdat hij merkte dat ik maar half luister, vraagt hij naar mij en mijn leven. Ongetwijfeld weet hij uit ervaring dat zulke interesse effect heeft bij de vrouwen. Ik vertel hem wat zaken die hij onmogelijk in verband kan brengen met Pasiano. Mijn toon heb ik aangepast. Ik probeer de dingen te formuleren zoals ik ze voel, niet zoals ze het meest sprankelen. Dit brent ons wat dichter bij elkaar maar heeft ook tot geevolg dat hij persoonlijker durft te worden.

'Hebt u uw hart dan nooit aan iemand beloofd?'
'Jazeker,' antwoord ik. 'Ik heb het zelfs al heel vroeg wegegeven, wel even vroeg als u, meteen die eerste keer.'
'En bezit die gelukkige het nog steeds?'
We zijn halverwege de tweede gang, een kalfspastei, en ik vraag me af of dit dubbelspel wel tot het einde vol te houden is.
'Wij zijn elkaar uit het oog verloren.'
'Die slordigheid bewijst genoeg. U zult het dus met mij eens zijn dat een mens zijn verwachtingen over trouw soms bij moest stellen.'
'Praktisch gezien, ja. Het leven gaat door. In theorie hecht ik aan de onschuld van die eerste belofte, sterker dan aan het leven zelf. Meer dan aan alles wat mij later is verteld of is bewezen. In mijn diepste wanhoop troost het me te weten dat er ooit iets is geweest wat onbetwist oprecht was.'
(bladzijde 191/192)

Ik heb lang gedaan over het lezen van het boek. Het verhaal kon me op een gegeven moment niet meer boeien. Ik ging met tegenzin lezen en was blij toen ik het boek uit had.

Als het verhaal korter was geweest dan had ik het boek, denk ik, wel mooi gevonden en was het niet te langdradig geworden.

Slecht                                                                                                                             Goed

Bronnen

¹http://www.scholieren.com/boekverslagen/18546