Klas 4 Leesverslag Een schitterend gebrek - Japin

Algemene informatie

Auteur, titel:Arthur Japin, een schitterend gebrek.

Plaats van uitgave, jaar van uitgave, druk (jaar van eersteuitgave): Amsterdam, 2011, 2003.
Aantal pagina's: 235
Genre: historische roman.

Samenvatting

Lucia woont als klein meisje op een groot landgoed, waar haar ouders werken als bediendes voor een gravin.
Op een dag komt Giacomo met zijn familie logeren, in verband met een bruiloft die binnenkort plaats zal vinden. Lucia wordt de bediende van Giacomo. Ze zijn ongeveer even oud en het lijkt Lucia leuk om vriendjes met hem te worden. Hierdoor ontstaat een heftige liefde tussen de twee. Giacomo moet op den duur terug naar Venetie, maar belooft Lucia over een jaar terug te komen om dan met haar te trouwen. In de tussentijd zal Lucia zich ontplooien tot een ware ‘madame’. Ze krijgt een leermeester en leert binnen de kortste keren lezen en schrijven en haar wordt bijgebracht hoe ze zich moet gedragen in een sjiek gezelschap.
Op een dag gebeurt er iets ergs. Er worden pokken geconstateerd bij Monsieur de Pompignac, Lucia’s leermeester. Hij wordt naar een oud schuurtje ver in het landschap gebracht waar niemand durft te komen, behalve Lucia. Wanneer Monsieur de Pompignac overlijdt beseft Lucia dat ze nu zelf verder zal moeten. Ze trekt haar mooiste jurk en schoenen aan en presenteert zich aan de gravin. Die kan haar ogen niet geloven. Maar dan schrikt ze weg. Lucia blijkt een blaar op haar wang te hebben, een begin van de pokken. Ook zij wordt naar het schuurtje gebracht en daar door haar ouders verzorgd. Ze dwingt hen haar vast te binden aan het bed, zodat zij op geen enkele manier kan krabben. Door haar jonge leeftijd overleeft Lucia de pokken, maar ze zit wel voorgoed onder de littekens. Ze besluit dat ze hierom niet met Giacomo kan trouwen, want dan zal ze zijn toekomst verpesten. Daarom laat ze haar moeder een bericht doorgeven dat zij vertrokken is. Om het verhaal geloofwaardig te houden, vertrekt Lucia werkelijk naar Venetie. Daar verandert ze haar naam in Galathée de Pompignac. Die nieuwe naam is dezelfde als de naam die haar leermeester voor haar verzonnen had wanneer ze naar het eerste feest zouden gaan. Hij zou haar dan voorstellen als zijn nichtje. In Venetie raakt ze van het ene baantje in het andere verzeild. Uiteindelijk komt ze, jaren later, in Amsterdam terecht, waar ze als prostituee aan het werk gaat. Daar wordt ze bekend als de mysterieuze prostituee, omdat zij een sluier draagt..Via een van haar vaste klanten komt Lucia haar jeugdliefde Giacomo weer opnieuw tegen. Hij weet alleen niet met wie hij werkelijk te maken heeft. Ze sluiten een weddenschap over liefde. Giacomo heeft inmiddels zijn naam veranderd en heet nu Monsieur de Seingalt, beweert dat hij nog nooit een vrouwenhart bezeerd heeft, maar Lucia is van mening dat hij wel degelijk een keer een hart gebroken zal hebben. Giacomo stelt voor haar zelf te laten ervaren hoe hij met een vrouw omgaat. Pas dan zal zij mogen oordelen. Langzaam maar zeker laat Galathée steeds meer los over Lucia en ze biedt hem op een gegeven moment schriftelijk een voorstel aan om haar te ontmoeten. Zij is meestal te vinden in een van de Amsterdamse cafés, rond acht uur ‘s avonds. Daar ontmoet Monsieur de Seingalt Lucia. Hij schrikt en meent dat zij totaal geruïneerd is. Zo gaan Lucia en Giacomo uit elkaar, maar, zij blijkt wel zwanger van hem. Haar vaste klant Jamieson heeft Lucia met littekens gezien en zegt haar te respecteren zoals ze is. Ze vertrekt naar New York, naar hem dus, en samen stichten ze een gezin. Aan de relatie Giacomo-Lucia is voorgoed een einde gekomen. ¹

Verwachtingen

De meesten die het boek gelezen hadden en die ik erover sprak zeiden dat een schitterend gebrek een mooi boek was. Daardoor was ik nieuwsgierig geworden en wilde ik het boek ook lezen. Door de vele aanbevelingen had ik hoge verwachtingen van het boek. Ik had verwacht dat het boek me direct zou pakken en dat ik het in een adem uit zou lezen.

Thematiek

thema

Het thema van een schitterend gebrek is liefde. Het hele boek draait om de liefde tussen Lucia en Casanova. Japin laat in het boek zien dat liefde niet altijd mooi is, dat het ook zijn rauwe kant heeft. Lucia heeft Casanova opgegeven, omdat ze verminkt was en dat zou Casanova's carriere breken. Zij verliet haar liefde uit liefde.

Motieven:

• uiterlijk. Het uiterlijk is een terugkerend motief in dit boek. In het begin van het boek is lucia een mooi meisje. Dan krijgt ze de pokken. Ze besluit om Giacomo te verlaten, omdat ze denkt dat haar uiterlijk zijn carriere in de weg staat. Lucia's uiterlijk bepaalt ook haar loopbaan in Amsterdam. Ze begint in de prostitutie bij de haven, er komen verschillende mannen en ze wordt niet goed behandelt. Als Lucia besluit om gemaskerd door het leven te gaan, wordt ze meer gewaardeerd door mannen en uiteindelijk heeft ze alleen nog maar vaste klanten.
• strijd tussen verstand en gevoel. Als lucia hevige pijn heeft door haar pokken besluit ze haar gevoel uit te schakelen en te vertrouwen op haar verstand. Vanaf dat moment maakt ze keuzes met haar verstadnd. Dan komt ze Zelide tegen. Zij vertelt Lucia dat als je moeilijke keuzes moet maken, je gevoel uiteindelijk het juiste ingeeft.
• Sluier. Lucia's sluier beschermt haar, ze ziet de wereld wat minder scherp en het wordt haar handelsmerk. Zo komt de sluier telkens weer terug in het verhaal, met elke keer een andere betekenis.

Beoordeling

Schrijfstijl

Toen ik net begon met lezen vond ik Japins schrijfstijl erg mooi. Zijn zinnen waren begrijpelijk, maar niet in kinderlijke taal opgeschreven. Maar hoe verder ik in het boek kwam, hoe langdradiger ik het vond worden. De schrijfstijl ging me vervelen, ik moest mezelf er toe zetten om verder te lezen. Een voorbeeld hiervan is het stuk dat Lucia met Zélide in een ruïne in Italië is.

Naarmate mijn ogen wenden aan de duisternis, werd steeds meer zichtbaar van de pracht waartussen wij ons bevonden. Eerst doemden twee ruiterstandbeelden op in het diffuse licht dat hoog boven ons binnenviel door een kleine stervormige opening in het koepeldak, dat zich verder nog geheel onder de grond bevond. Toen ontdekte ik de ingewikkelde patronen in de marmeren vloer die in diverse kleuren waren ingelegd. De flikkering van gulden figuren in het mozaïek langs de wanden, en in het midden van de immense zaal een porfieren bassin, manshoog, waarin een plas water stond, diep genoeg om in te baden, de aarde broeide. De lucht hing zwaar onder de gewelven. Onze katoenen kleren kleefden aan ons lichaam. Ik bette mijn gezicht en borst, waste mijn polsen en mijn enkels en besprenkelde mijn haren met het koele vocht. Daarna deed ik bij mijn meesteres hetzelfde tot zij door de verfrissing uit haar gedachten werd gewekt, ook haar blouse losknoopte en zich over het bassin boog om zelf haar oksels en bovenlijf te baden. Haar rode haren vlamden af en toe wat op door de speling van een lichtstraal op het water.

(bladzijde 121)

inhoud

Tijd: Het verhaal speelt zich af in 1758 in Amsterdam. In het eerste en tweede deel, zijn er flashbacks naar vroeger, toen Lucia nog jonger was. De flashbacks zijn in chronologische volgorde. In het derde deel gaat het verhaal gewoon verder in Amsterdam zonder flashbacks.

Vertelperspectief: Het verhaal wordt verteld door Lucia. Alles wat Lucia verteld heeft ze al meegemaakt. Haar kindertijd, haar tijd bij Zélide en haar tijd in Amsterdam. Dat wordt duidelijk op de laatste bladzijde van het boek, als Lucia tegen haar nog niet geboren kind praat.

Eindoordeel

Ik hoor denk ik bij een van de weinigen die ''een schitterend gebrek'' niet het mooiste boek ooit vond. Ik had er ook hoge verwachtingen van, misschien wel te hoog.

Ik denk dat ik het boek te lang vond. In het begin vond ik alles prachtig: het taalgebruik en het verhaal. Het taalgebruik was goed te volgen en las vlot weg. Naarmate ik verder kwam, veranderde dat. Ik kreeg meer moeite met het lezen van de zinnen en soms moest ik ze een paar keer overlezen voor ik ze goed begreep. Dat werd vermoeiend. Ik kreeg daardoor ook steeds minder zin om door te lezen.

Daarnaast vond ik de filosofische stukken mooi in het begin, maar later vond ik ze irritant worden. Het waren te veel mooie en wijze gedachten. Dat ging vervelen en werd voorspelbaar.

Het verhaal vond ik mooi, maar ik vond het ook langdradig . Met name deel drie,daarin wordt naar mijn idee te lang toegewerkt naar de eindscène, de scène waarin de ontmoeting tussen Casanova en Lucia in het café plaats vindt. Er worden veel gesprekken uitvoerig en gedetailleerd beschreven, zo ook het volgende gesprek waarin Seingalt en Galathée aan het eten zijn.

Omdat hij merkte dat ik maar half luister, vraagt hij naar mij en mijn leven. Ongetwijfeld weet hij uit ervaring dat zulke interesse effect heeft bij de vrouwen. Ik vertel hem wat zaken die hij onmogelijk in verband kan brengen met Pasiano. Mijn toon heb ik aangepast. Ik probeer de dingen te formuleren zoals ik ze voel, niet zoals ze het meest sprankelen. Dit brent ons wat dichter bij elkaar maar heeft ook tot geevolg dat hij persoonlijker durft te worden.

'Hebt u uw hart dan nooit aan iemand beloofd?'
'Jazeker,' antwoord ik. 'Ik heb het zelfs al heel vroeg wegegeven, wel even vroeg als u, meteen die eerste keer.'
'En bezit die gelukkige het nog steeds?'
We zijn halverwege de tweede gang, een kalfspastei, en ik vraag me af of dit dubbelspel wel tot het einde vol te houden is.
'Wij zijn elkaar uit het oog verloren.'
'Die slordigheid bewijst genoeg. U zult het dus met mij eens zijn dat een mens zijn verwachtingen over trouw soms bij moest stellen.'
'Praktisch gezien, ja. Het leven gaat door. In theorie hecht ik aan de onschuld van die eerste belofte, sterker dan aan het leven zelf. Meer dan aan alles wat mij later is verteld of is bewezen. In mijn diepste wanhoop troost het me te weten dat er ooit iets is geweest wat onbetwist oprecht was.'
(bladzijde 191/192)

Ik heb lang gedaan over het lezen van het boek. Het verhaal kon me op een gegeven moment niet meer boeien. Ik ging met tegenzin lezen en was blij toen ik het boek uit had.

Als het verhaal korter was geweest dan had ik het boek, denk ik, wel mooi gevonden en was het niet te langdradig geworden.

Slecht                                                                                                                             Goed

Bronnen

¹http://www.scholieren.com/boekverslagen/18546